Yediğimiz vurgundu, çilelerde azgındı
Uzaklardan baktımda, içimdeki yangındı…


Bağımızda tarumar, pınarlarda kurumuş
Sabahları feryattı, ağlayanda yar imiş…


Hesabı görülmeyen, defterlerde açıldı
Kaderle uyuşmayan, günahlarda saçıldı…


Çalanlar çaldığıyla, sırra kademin bastı
Adalet dağıtanlarda, enkazda kaldı sustu!


Şaşkındı gözlerimiz, ölüyordu canımız
Kurumuştu nutkumuz, çekilmişti kanımız..


Kaç defa hatırlarım, bilmemki seni bende
Yuvasından çıkmış göz; sararmış, solmuş tende!


Suskunum buralarda, gezerim gece gibi
Saklarım beni senden, yaşarım bilmece gibi…


Tarihime yazılmış, bizimle bu kaderin
Ne kadar yıkılsanda, huzurdur bize yerin..


Ey Antakya! Kaldı mı seninde kadim ruhun?
Asi kalsın yaramız, canlarda sende rehin..



Antakya’yı terketmek bu vatana en büyük kötülüktür.