BAL İLEN GİDER

Açlıktan nefesi kokuyor ama;
Beyin sofrasına bal ilen gider.
Bir dilim ekmeğe hasrettir inan
Eşeğin üstünde çul ilen gider.

Bakmadan haline uçar yüksekte,
Yedi metre birden atlar tümsekte,
Köstekli saati ipek kuşakta
Ayıya öküze gül ilen gider.

Sözcüğü çok kibar odundan ince,
Ağzından su akar azığı yonca,
Borçları yüksektir kendi boyunca
Beş on deve yükü mal ilen gider.

Dümeni eldedir eşeğe hasret,
İşleri yok gibi işleri kesat,
Mevkisi makamı bırakmaz masat
Binmiştir uçağa yel ilen gider.

Ne beylikten kalır, ne olur rehber,
Vurdumduymaz yaşar; hem de derbeder, Komşunun kuyruksuz sıpası keder
Ettikçe gözünden sel ilen gider.

Uzun lafa olmaz ne hacet gerek,
Zenginin malına ettikçe merak,
Ressam Halil, küt küt attıkça yürek
Kendine has - nadir yol ilen gider.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 26.03.2005
(Gönül Bülbül Oldu Yar da Nazlı Gül)