12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
995
Okunma
Sancılarımın yedi aylık çocuğu
Tutkularımın mahcubiyetiydi gülüşün
Çok dikti
Salacaktan sallanan o yokuş
Hani tutunmasam ellerine
Yuvarlanıverirdim
Zamanın ekseninde yuvarlanan dünya gibi
Parke taşlarına takılırken
Mahsuscuktan
Daha sıkı sarılırdım
Sarmaşığındım
Usarenle beslenen
Bir kaldırım taşının altında biriken su gibiydim
Varlığı üzerine basınca fark edilen
Gelmeseydin unutulacaktım
Bir öğle güneşinin kızgınlığına
Çok dikti
Salacaktan sallanan o yokuş
Ayak izine basıyordum yürürken
Mazallah sıçrardı üzerime
Parke taşı altına birikmiş su
Tutunmasaydım ellerine