Yolların gözleyip haber beklerim
Günaydına hasret kaldım bu ara
Onca çile çektim vah emeklerim
Mah yüzlüme hasret kaldım bu ara
Rabbim sen düşürme kimseyi dara

Ruhuma nakşetti inceden ince
Hak vaki olunca bakmıyor gence
Doğru söyler derim Vallahi bence
Mah yüzlüme hasret kaldım bu ara
Rabbim sen düşürme kimseyi hara

Gönülden gönüle akarak bakar
Kor olmuş yüreği çoğu kez yakar
Farkında olmadan belli ki yıkar
Mah yüzlüme hasret kaldım bu ara
Rabbim sen düşürme kimseyi nara

Corlaşırken bazen canları sıkar
Çok sevgiden herhal çabucak bıkar
Yürekten kederi cancağzım çıkar
Mah yüzlüme hasret kaldım bu ara
Rabbim sen düşürme kimseyi zora

Acun’um diyende gönlüm şenlenir
Yanımda olmasa dahi benlenir
Geçen güzel günler her an canlanır
Mah yüzlüme hasret kaldım bu ara
Rabbim sen düşürme kimseyi zara

Selahattin ACUN’un kaleminden✍
BEŞ NİSAN İKİBİNYİRMİÜÇ/ADANA