kimsesiz kaldım yaşadığım şehrin sokaklarında
esen rüzgarlar boran, kasırga oldu
kolum kanadım kırıldı, tükendim
kadim can dediklerim ihanetine uğradım
hayal oldu beklediğim mavi düşlerim
gittiğin gideli ağladım, gülmedi gülen yüzüm..

neredesin, hangi diyarlardasın haber ver
bir başıma kaldım dört duvar arasında
candan öte sevdiğim sen vardın
başını alıp gittin sonsuzluğa dönmemecesine
geceleri yıldızım, gündüzleri güneş’imdin
gözlerine baktıkça doyamadığım yarimdin...

can evladım vardı, o da terk edip gitti ansızın
kelepçeleyip alıp götürdüler benden
hücrelerden sızısı duyulur gecenin yalnızlığında
Ellerim açılır duaya, yakarırım Allah’a
bir gün kapım çalınır mı beklenmeyen anda
özlemler öğüttüğüm mevsimler bahara döner mi?

umutlarım kesilmeden
bahçemde senin için diktiğim leylaklar açar mı
bahar kokusu ciğerlerime dolacak mı
göreceğim yağmurların ardından
nisan güneşi doğduğunda
yalnızlığıma dolan acılar bitecek mi?..

Zafer Direniş
...