-beşik kertmesi-
&
dedem o takike bocaladı,
birden gocasadı,
gocadı.. farıdı
çöktü,
o heybetli örflü adam kötüledi,
düşüncemeye ğardı
marazlandı
günden güne eridi
elden ayakdan düştü
yemeden işmeden kesildi
.
ebem durmadan, üzmeden,
kesmeden; dinnenmeden
Sarı Çobannara ilendi durdu
bobamın zati kendine hayrı yoğudu,
harpden geldi emme bi ilece yaramadı
iki aklı ermez yetim
tüyü bitmedik gardaşım
başı boş galınca çekip ğeden yengem,
ağamın ortada ğalan gopil uşakları
hankı birine etişeceğini bilmedi anaca(ğı)zım!..
.
bi tek adam yerine gorsalar ben varıdım
yeniyetme, sabi sübyan, gede
bi nevi çocuğun(m)
bobam ölünce mükellef oldum
elimden gelen o ğadak
her şey keşmekeş; salkım-saçak
saldım çayıra?,
mevla gayıra..
elimden ğeleni yapsam da
bişiy yapamadım,
dedemin elinden dutamadım
dağda geçi belini(r) ğalı(r)
guzlar, guzladığı yerde
çocuğa iş buyur ardından derne
.
Hatma Gellebamın bi o(ğ)lu bi ğızı varıdı
Melit ağamı öldürünce Deli Hasan epili bi
map(h)ıs damında yatdı
“sarı ğelin” iki yetim çocuğuynan oldu getti,
oldu ğetdi emme; gel de bana sor,
Allahı var; içimiz ona bek ısınmadı
o da bizim tarafa bek gılınmadı
haksız mı,
yerden göğe ğadak haklı
gaymakamın marifetiynen sulf olalım uçu(n);
ilan Sarılar
Hatma Ğelini, Imız emmimin Melide gasdılar
Sarı Ğelinin gızını da o yanna
dayısının o(ğ)luna goya Gırhasan’ın o(ğ)luna
“beşşik kertmesi”
ya da sülf uçun verimker olmuşlar.
yazzık emmimin Melit agam da
bizden yanna bek ma(h)çıp oldu
bana da ğalı(r)sa gellabamın horsası
elerde; bizden yanna
gızı Ümmü’yü ğelin vermemeğ uçu
peş peş gızını o yanna nişannadı
.
hinci sen bak gari; kime?
baya bildiğin Yengemin has-öz ağasına,
garşı gonşusu ağası Gır Hasanın oğluna..
pekey; belekdehi gızın verilmesi
münasip mi, helbet deği(l)
içime ilimedi ğetdi zati
anasının, bobasının gönnü var mı
gızın habarı-havası ırızası var mı
sormak gelmedi akıllarına
yaşı taha iki!
“ben verdim” oldu
olur mu?
olmadı tabi
olmadı ğetdi
olmadı vallahi-billahi
.