3
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
459
Okunma
tersine esen rüzgarın,
şakağına dayadım kalemi,
hasbihâl eden bu sohbeti;
kapının önüne koydum,
adresimden çıktım gittim,
istediğin kadar tek’ im, sevgilim.
ne yemin edebilirim,
ne tövbe,
ve bir daha sana gelişim olmayacak,
savrulurum, kırk ikindi zamanına,
harcandıkça, ahirim..
lakin,
her sözün arkası, özür;
konuşulan geçmiş,
ne kaldı gün ardı, uyanışa,
teninde gece,
tenin bensizlik,
gel deme bir daha,
gidişin de , hasretin;
yarası değil miydi?
tersine eser karanlık,
üşürüz;
sarıldıkça özü sevda olana..
karan
Şiirin sahibi
Cevap Yaz