Muhsin Başkan öldüğünde
Mezarda taşlar ağladı
Süzüldü al yanaklardan
Kirpikte yaşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Eğilmez başlar ağladı
Hüzün çöktü sofralara
Ekmekler, aşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Baharlar, kışlar ağladı
Bütün uzuvlar yas tuttu
Kirpikler, kaşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Yârânlar, eşler ağladı
Kırklara karıştı yiğit
Yediler beşler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Buz tutan düşler ağladı
Ellerden düştü kalemler
Heceler, fişler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Yaralı döşler ağladı
Yarıda kaldı ne varsa
Bitmeyen işler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Yaramda şişler ağladı
Lokma geçmedi boğazdan
Ağzımda dişler ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Dolular, boşlar ağladı
Garipler kanlı yaş döktü
Hâlinden hoşlar ağladı

Muhsin Başkan öldüğünde
Göklerde kuşlar ağladı
Yüreğimdeki acıyı
Yazarken tuşlar ağladı

M. NİHAT MALKOÇ