İlk ramazan, ilk iftar yalnızlığın suskun hallerinde
Yine sensiz geçip gidecek şehr-i ramazan
Her top atışında, ezan okunduğunda
Yürekte ne büyük çığlıklar yansıyacak soframa
Dualarım sekteleyecek adın geçtiğinde
Bir yudum su boğazımda düğümlenecek
Yokluğuna iftarımın hiç bir anlamı kalmayacak
Ve sen çok uzaklarda duymayacaksın hıçkırıklarımı.

Teraviye ütüleyip hazırladığın elbisem, gömleğim
Giydirirdin o narin ellerinle, mis sürerdin
Camiye uğurlarken gözlerin gözlerimde öperdin
O an içimden uçuşurdu renk renk kelebekler
Kokladığım sarı saçlarında meltem olurdum
Ya şimdi; kırılgan kalbimin çıkmaz sokaklarında
Yol alırım camiye gitmekte zorlanan adımlarla...

Cami dönüşü gökyüzünü süzerim belki hayalin
Gözlerimin çelenginden düşer mi anıların
Sulu gözlerden akar, rahmet olursun toprağa
Döşümde bir sızı başlar şifası bulunmayan
Deniz yok ki burada, atayım şu garibi
İntiharın olayım vuslatı olmayan sevdanın aşkın
Ay tepemde dolanır, gün sayarken zamanın
Mavi düş kurarım gül bitmeyen susuz bahçemde..

Zafer Direniş
...

Sızlar düştü seni anarken bu gece...