Gönülde ne sevgi kaldı ne de yürekte aşk
Boşvermişim umutlarımı yakarak
Güvenim yitmiş, inandıklarım ölmüş
Rotasız kalmışım, yönümü kaybetmişim
Yalan, asılsız sevdalı yürekler yakıp yıktı bizi
Kaderin çıkmazında mahkum olmuşum
Yalnızlık en sadık arkadaşım artık çilehanemde

Güllerin kokusunu alamaz yaralı gönül
Pınarların suları boz bulanık akarken
Çöle dönmüş mevsimlerim
Bahar muştusuna karlar yağmış, viraneyim
Vuslat diye sayıkladığım ahiretlik yarenim
Göçmen kuş olup gitmiş iz bırakmadan
Mavi mektuplar saldım acı gurbetten
Sınırlar dikenli tel örgülerle çevrili, ulaşamadım...

Lahey sokakları yağmurlu, hüzün akar caddeler
Bir yabancıyım bilmediğim mekanlarda
Sahile giderim kaybedilen umutla
Dalgalar mecnunu çağırır isyankâr haliyle
Gelip gecen gemiler seni hatırlatır bana vefasızım
İliştiğim banka üşüşür tüm dertlerim
Hatıralarım canlanır gözyaşlarımda boğularak
Seni sayıklarım ay’a yakamozlara, yıldızlara bakarak!..

Zafer Direniş
...

Üşüyorum gecenin ayazlarında
Ağlıyorum seni beklediğim sahilde...

Fotoğraf: Lahey sahili.