İstiklal Marşı şevkle okunurken mecliste,
Dede Korkut timsali bakıyordu Akif’im.
Türklük, Zafer duygusu zirvedeyken herkeste,
Yazdırma Rabbim diye yakıyordu Akif’im.

Binlerce acı vardı İstiklal heybesinde,
Ata’nın kurşun gibi gürleyen son sesinde,
"Hedefiniz Akdeniz" yaşam felsefesinde,
Kendine pay çıkarıp takıyordu Akif’im.

Türk’e zincir vuracak doğmamıştı anadan,
Türk vatanı bölünmez... Anlamalı her nadan!
Uyansın medeniler! Defol Ermeni, Yunan,
Sömürgeci batıya çakıyordu Akif’im.

Türk Milleti tükenmiş, ocaklar sönmüş iken,
Yurdun her köşesini işgal etti göz diken,
Bin bir engeller vardı taa Samsun’a gelirken,
Milletinin derdiyle şakıyordu Akif’im.

Hazine boşaltılmış, el /avuçta para yok,
Esir olamaz Türklük! Halen daha çare yok,
Mandacı severlere dedik milyon kere yok,
Cumhuriyet özlemi çekiyordu Akif’im.

Dertleriyle dertlendin, cümle vatanın, yurdun,
Asırlar boyu sevdin, terk etmedin de durdun,
Bulundu mavi gözlü, yol gösteren boz kurt’un,
Milletine dualar okuyordu Akif’im.

Akdeniz’e bakınca çırpındı Karadeniz,
Ey Yüce Türk sen şad ol, bizler birer neferiz,
Emircan’lar oldukça alemde muzafferiz,
Marş ile tarihe not döküyordu Akif’im.
13.3.2022 Emir Şıktaş