sıralı okunması gerekir

farkında değilim “dur” dediğimin
ben “güle güle” diye el salladım aslında
bir 32 plakalı kamyona
elimle “nerelisin”
“nereye gidiyorsun” dedim
!
“Yalaca” dedi şoförün yanındaki
yer açtı şoför mahallinde
“ekmek almaya” diye çıkarım her seher
gele gele geliverdim memlekete bu sefer
ömürde bir kendim oldum
nihayet Allah’ın kuluyum
ayaklarım getirdi kırk yıl geriye
hep düşlerdim işin aslı
ama bu gün; aklımda bile gelmemişti
kader! Allahın işi, kısmetmiş demek ki
nasibimde varmış tekrar gelmek
köyü bir daha görmek
“!..”
nereye gideceğim,
buraya kadar gelmişken
tabi ki köyü özledim,
biliyorum yarın kasabanın pazarı da
yeterince geç kaldım zaten
bir de yarını beklemeyeyim
ah keşke
bir tanıdığım olsaydı köyden
de; bak arabayı kaçırmışıyız yine
kim vardır kim bilir
tanışsam yeğenlerle
kimin kapısını çalmalıyım
birinin birşeyi olamadım
meğer ne büyük nimetmiş çalınacak bir kapı
insanın bir akrabasının olması
gidip geleceğim bir adres olmalıymış
yine! her zamanki gibi araba kaçmış.
.
yine arabayı kaçırmışım
hayatta bir başıma kalakaldım
bir başıma tor!
işim zor!
var daha çekilecek çileler
ve daha
Allahım dayanma gücü ver
bu çilelere dayanmak
dünyadayken cehennemi yaşamak”
.