MUSTİ
(MUSTAFA)
Betonlar moloz’a döndü şehirde
Çol çocuk ortada kaldı be usta
Akar Devlet malı koca nehirde
Halkı kaşık suda boğulur usta.

Millet can derdinde, siyaset seçim
Doğruyu demektir en ağır suçum
Ne ev, ne bark, ne rahat geçim
Anadan da böyle doğulur usta.

Şükür olsun sağdır ceset canımız
Ufak tefek sıyrık, aktı kanımız
Anam emaneti, en ufağımız
MUSTİ’MİN helvası dağılır usta.

Ağlarım yazarken sana derdimi
Kaybettim enkazda yiğit merdimi
Rahman’a ilettim şükrüm virdimi
Yetimleri saç baş döğünür usta.

De hele nereye yaslansam dursam
Evvel onlara mı, bana mı kursam
Gelin, İki çocuk, beş baş ben dersem
Boğazım sekize değinir usta.

Üç kuruş maaş var, yeter mi dersin
Diledim Allah’tan dayanma versin
Rabbim sonumuzu hayra çevirsin
Korkarım ASİ’de dağılır usta.

Arif Sami İğde