DİYELİM Kİ

Diyelim ki
sen gittin
ben kaldım
sen yaşadın
ben öldüm

diyelim ki
aşktan söz etmedik biz
eridi buz dağları
yok oldu kutuplar
kurudu öpüşmeye hasret dudaklarımız
göçmen kuşlar uğramadı coğrafyamıza

diyelim ki
bir yangın yeri yüreklerimiz
alev alev
önce kor olduk
sonra külümüz savruldu Dicleye

diyelim ki
ikimiz de oturup seyrettik yok oluşumuzu
ne ben iyi geceler diyerek sarıldım sana
ne de sen öperek uyandırdın beni
ve derken
ve sonra geçerken bir sokaktan
omuzunda aşkın ağır vebaliyle sendeledin
sen başını öne eğdin
ben de görmezden geldim

diyelim ki
kurdun sofranı aşka nadan birinin yüreğine
sarmışken ihanet hücrelerini
mutlu mu olacaksın

vefadan yoksunluğunla
doğurduğun ihanet
yaşattığın bunca kalp ağrısını dindirir mi sence
mutlu olur musun
dinlerken radyoda
"bir tatlı huzur almaya geldik" şarkısını

yazık
çok yazık
belki de tarih yazarız dedikçe âşkta
ayrılık düştü seyir defterimize

bilirsin
"söylemistim" demeyi hiç sevmem
ama söylemiştim
ölüm saçan keskin çıkışlarını
unutamadığın sözde aşkını
giderek uzaklaştığını

diyelim ki
o gün geldi artık
hergün biraz daha
daha biraz
yavaş yavaş çekilirken geri
aşka yakılan meşaleden
ne duman kaldı ne de kül
sen acı içinde kıvranırken
ben kalmıştım nefesiniz

bir söz vardır bilirsin
"yaktığın can kadar yanacaksın" diye

hayır hayır
beddua etmiyorum sana

madem ki yaşatmadın aşkı yüreğime
başka bir aşk düşürme yüreğine

Efkan ÖTGÜN