elimde ekmek filesi
&
sıralı okumanız önerilir
&-16-
-16-
“-baktım bir “otuziki”,
el salladım “güle güle” diye
“dur demedim” halbuki..
neyse uzatmayayım
“Yaleveca abe” dediler,
“neredensiz”e
“öğnde yazıyoru ya abee
“biz Çetinceliyiz” deye” dediler
sıkıştılar yer verdiler
şoför mahallinde
Jet Alinin oğulları
antalyadan mal alırlar Güneydoğuya
ordan “karpuz yüklerler” bu taraflara
amasya elması bir lira ise
bunlar “elli kuruş” derimiş
garibanları düşünürlermiş
pazarda fiyatı bunlar belirlerimiş
bütün pazarcı kamyonlarda “Çetince” yazarmış
bilmeyenler Çetinceyi vilayet sanırlarmış
okumuş biri sormuş bunlara
“Çetince büyük bir kasaba galiba” demiş
Tombiş Mevlüt “yok abey küçük bir kasaba”
.
kırk yıllık ahbapmışçasına
nerelisin-kimlerdensin derkene
gitmiş varmışım
çocukluğuma, gençliğime,
memleketime
.
zaten ne zaman bir 32 plaka görsem
içimde memlekete
çocukluğuma dair bir özlem
nasıl heyecanlanırdım
memleketteyim sanırdım
eller nasıl uyur bilmem
.
her sabah yaptığım gibi,
uzaktaki fırından ekmek almak için
erkenden düşerim yollara
binivermişim sebze kamyonuna
elimde file
nasipmiş işte
gördüm sizleri
aklımda bile yoktu
iyi oldu
.
hep çocukluğuma gitmek isterdim
ömrümün başşehrine
ne zaman gelmeye kalksak
hep bir şey mani oldu
dedim “yine nasip olmayacak”
bilmem var mı?, yok mu?
kapısını çalacağım kimsem olmasa da
gelmişken uğrayayım dedim
Yukarı Tırtar’a
Allahın işine bak!