Saat 4.12 Ölüme beş kala
Zaman durdu ve heryerde bir sessizlik.............,...............
Saat 4.17 ve herkes ölüm uykusunda..
Kulaklarda bir uğultu.
Uzaktan ince bir müzik sesi ve ses gittikçe yükseliyor.
Müzik sesi kulakları dolduruyor patlarcasına..
Hatay, Maraş, ölüm dansında
Ne kadar bina varsa hepsi dans ediyor…
Ölüm ile yaşam arasında çizgide…
İnsanlarda bir şaşkınlık,bitti bitecek diye bekleyişler....
Hayır bitmiyor bitmeyecek…
Bu dans bizi bitirecek…
Kalkın ayağa, durmayın evde
Hadi hadi allah için kalkın yataklarınızdan
Çıkın dışarıya ,uyanın...
Uyanın bu dans hepimizin canını almaya geldi
Yeter yeter lütfen dans etmeyin
Bitmiyor,bitmeyecek
Yüreği kaldırmayan apartmanlar bir bir düşüyor yere
Lütfen durun düşmeyin
Çocuklarımız,analarımız,babalarımız bacılarımız,kardeşlerimiz var içerde.
Allahım bu nasıl bir dans bitmiyor
Rabbim yardım et bize…
Müzik bitmiyor bitmeyecek…
Ölümle yaşam arasında incecik çizgide herkes
Ve sonra ….
Koskoca şehirlerden geriye kalan
Umut…
Annem yaşıyor mu babam yaşıyor mu oğlum kızım bacım abim yaşıyor mu biriniz haber verin Allah aşkına.
Açın biriniz telefonu, Şebeke gidiyor geliyor…
Şehir yas tutmak için siyaha bürünüyor
Artık alevler aydınlatıyor şehirleri
Gök yarılırcasına ağlıyor…
O ölüm sessizliğinde olan hayat
Yerini bıraktı siren, ambulans, alarm,çığlık seslerine
Allahım sessizlik bozuldu
heryerde uğultu,
Dumanlar gökyüzüne yükseliyor
Yıkılmış apartmanların içinden gökyüzünü
Alevler sarıyor…
Sokakta çığlıklar yollarda kolonlar , demirler , taş duvarlar, parçalanmış arabalar…
Rabbim yardım et bize…
Şehir panikte
İnsanlar bir o tarafta bir bu tarafta
Arabalar nereye gittiğini bilmiyor
Trafik kitlendi
Gök ağlıyor hemde durmaksızın
Gözyaşları dinmiyor..
Sanki kıyametten haberi varmış, yangınları söndürmek istercesine ağlıyor.
Hava ayrı buz kesiyor insanlar ayrı…
Gök ağlamaya devam ediyor gün aydınlanıncaya kadar…
Kimse kimseye ulaşamıyor..
Herkes yüreğini kaybetmiş dansta,
yüreği kaldıramayan apartmanların başında ağlıyor…
Enkazdan insanlar bir bir çıkarılıyor
İçerde kalanlar kurtarın bizi diye bağırıyor
Bazılarının da sesi dahi çıkmıyor…
Hastaneler ana baba günü
Yerlerde yaralı insanlar yatıyor yardım edin diye bağırıyor
Yaşadığına sevinemeyenler Ölümlere üzülemiyor…
Fırat , Serdar , Ayhan, Bestami abi enkaz altında ölüm sessizliğinde....
bir bir haberler geliyor eşten dosttan...
Ölenlere üzülemiyorsun çünkü ardı arkası kesilmiyor..
Yaşadığına sevinemiyorsum canların kalmış içerde…
Koskoca şehirler artık enkaz .
Dans edip yüreği dayanmayan apartmanlar yerde…
Dansta ölmeyenlerin heryeri çatlak patlak zor ayakta…
Şimdi ne olacak
Koca bir şehirde tek bir ev dahi oturulamayacak kadar savaş gazisi..