Çocuk olmalıydım köyde

öteden beri düşmanım olmalı birileri,
birileri için kavgaya tutuşmalıyım
başka birileriyle
insan dayak da yemeli
olmadık birine yenilmeli
kim haklı, kim haksız bana ne
o bunun, bu şunun adamı
dostumun düşmanı
düşmanım olmalı
düşmanımın dostu düşmanım
dostumun dostu dostum
boğazıma kadar; sefalet, sıkıntı
babamın uydurduğu okul bavulum..
kalemin, defterim kitabım
köyde olmalıyım..
.
akranlarım da çocuk
başka bir şey değil ki mutluluk
ah o akranlarım!
daima hasretini duyduklarım
bir ziyafet sofrasına
bağdaş kurmalıyım,
anam yağlı dolaza
iki yumurta kırmalı
armağanım sütün kaymağı
ellere göstermeden öperek
bende sarılır ellerini öperdim
pırasa yaprağına çökelek,
gök soğandan “çomaç” dürünmeliyim,
komşulardan “cırt firenk”
gömüden palamut
pollunpos nohut
belki kar’a pekmez,
belki taze ayrana gevrek ekmek
daşşaklı yoğurda
varsa taze sovan, yoksa
doğramaca kaşık sallamalıyım
akranlarımla
köyde olmalıyım
!
ya da
ne bileyim
işte
köyde olası geliyor insanın
köyü özlerim
köyü isterim.
köydeki akranlarım
kardeşlerim gibi
tüm köy çocukları gibi
…
şimdi
şöyle sedeyağ sürülmüş
ıscacık kaba tandır ekmek
fırından yeni çıkmış kömbe
haşhaşlı dığan çöreği
banmalıyım pekmeze
çocuk olmalıyım köyde
bir de; …
.
“ben miyim dünyada bir bahtı kara (Neşet Ertaş)
tabipler derdime bilir mi çara”
www.youtube.com/watch?v=FKd8fhd8Mzo