SANMAYIN AĞLAYAN GÜLMEZ

Gam keder çöktükçe gam keder başa;
Gözlerimi kanlı selle yordum ben...
Sitemkâr olmadım isyankâr haşa
Dostuma hakiki yolla vardım ben...

Bir peri peşinden yıllarca koştum,
Ses geldi sevindim bendimden taştım,
Ham idim dert çektim çileyle piştim
Güzelliğe bir şan dille verdim ben...

Yalnızlık bir kara perdedir bana,
Yâr diye seğirttim sordum her yana,
Senin aşkın için geldim cihana
Yaraları nazlı gülle sardım ben...

Sılanın özlemi akan bir pınar,
Bir selam almıştır turnalar döner,
Her aşık bir başka sevgiyle yanar
Kar yağdı ak başlı yelle vurdum ben...

Ne diyeyim sana söyle nazlı gül,
Sen eyledin beni cihanda bülbül,
Gülistandan lale, menekşe, sümbül
Karanfil toplayıp elle derdim ben...

Ressam Halil, aşkın yolcusu yılmaz,
Gönül yaraları tabiple olmaz,
Sanmayın efendim ağlayan gülmez
Dertlere dermanı balla sürdüm ben...

Ressam Halil Gülel
Düsseldorf / 21.10.2002
(Gönül Bülbül Oldu Yâr da Nazlı Gül)