Kar başladı gönlüm efkâr doluyor
Yürek yangın, dumanlı baş üşüyor
Uzayan yollara gözüm dalıyor
Kırpiğimde bir damla yaş üşüyor

Ne çoğa sevindim ne az geliyor
Yedigimden diyemem haz geliyor
Aklıma binlerce enkaz geliyor
Zoraki soframda bir aş üşüyor

Bir gece yarısı koptu velvele
On şehri bir anda yıktı zelzele
Sanırsın kıyamet bir bak şu hale
Ana baba evlat gardaş üşüyor

Gün ağarıp işler olanca ayan
Yollara döküldü haberi duyan
Yardıma koşuyor binitli yayan
Anadolu yavaş yavaş üşüyor

Varlıktan yokluğa geçmiş haneler
Her yanda yavrusun sorar anneler
Torunlara ağıt yakar nineler
Adıyaman Antep Maraş üşüyor.

Diyarbakır Urfa Kilis Antakya
Osmaniye Adana ve Malatya
Şimdi tek söylenen hayat memat ya
Binlerce kabirde her taş üşüyor

Bir buçuk dakika sürdü bu dava
Ne bina bıraktı ne ev ne yuva
Zemin sallanıyor yağıyor hava
Meydanda harlanan ataş üşüyor

Yüz ülke yardıma seferber oldu
Yaşanan acılar ses rehber oldu
Seksen milyon bir ve beraber oldu
Sanma ki sadece dindaş üşüyor.

Kul Hakkı, ne işler sığdı bu ömre
Isyan olmaz Hakt’an gelen bir emre
Bak bu gün havaya düştü ilk cemre
Yaklaşan bahardır candaş üşüyor.