2
Yorum
13
Beğeni
4,4
Puan
381
Okunma
kâh bakar, kâh konuşur, kâh gülerdi
ama en çok da gülerdi
o güldükçe aralanırdı
ölümün sinsi perdesi biraz daha
uzaklaşırdı hep korktuğum son
ve yaklaşırdı kucakladığım sonsuz
bazen de denizden gelen ağaçlar gibiydi
gözleri gözlerimle her buluştuğunda
kelimeler kifayetsiz kalır,
gökyüzü kana bulanır,
saçları ömrüme saçılırken
ellerim ellerini arardı
mavilerle bezeliydi hep hayalimde
anlamazdım "nasıl bu kadar o olabilirdi bende"
kayboluşunu beklerken
gizden gize büyüttüğüm sevgisinin
damla damla süzülüp giderdi
gönlümden gözlerime...
Gökçen
5.0
86% (6)
1.0
14% (1)
Cevap Yaz
