DEPREM - ENKAZ ALTINDA!

Maraş’tan bir haber çok acı geldi;
Denildi ki şehir enkaz altında!
Kulakları değil, ciğeri deldi;
Acılar içinde, enkaz altında!

Gazabına karşı yâ Râb bir ihsân
Güney illerinde on milyon insan
Durumu izaha yetmiyor lisan;
Kelimeler bile enkaz altında!

Tarih yazmamıştır böyle bir acı
Bebekler, çocuklar, kardeş ve bacı
Servet sahibiyle bile muhtacı;
Gece uykusunda, enkaz altında!

Yumuk avuçları bebekler gördüm
Gözü yaşlı anne, bekliyor gördüm
Yalnız Hakk’tan yardım dileyen yurdum;
Dilinde tesbihi, enkaz altında!

Yalvarış, yakarış, niyâzlar ile
Elden gelmeyenler, gelenler dile
Umutlar, hayâller, duygular bile;
Acılar içinde, enkaz altında!

Aman yâ Râb! Neler gördü gözlerim
Kaleme de kâr etmiyor sözlerim
Eskiden gezerdim, vardı izlerim
İlk Şehir Antakya, enkaz altında!

Çevlikte cem olmuş dağ ile bahri
Gözyaşıyla taşmış şu Âsi Nehri
Onmaz hüzün sarmış bu Kadîm Şehri
Canlar, canlar, canlar, enkaz altında!

Rabbimiz devlete zevâl vermesin
Milletim gayretten geri durmasın
Hiç kimse isyana küfre girmesin;
Kalmasın çareler enkaz altında!

Bin dörtyüz senelik Habîbi’n Neccâr
Yerle bir olmuş da kalmamış duvar
Devletimiz kavî, bunu da savar
Milletimiz kalmaz enkaz altında!

Düşmüş Antakya’mız yüzü üstüne
Söyleyin ne düştü Şehrin üstüne
Daha söz mü olur bunun üstüne
Kültürümüz kalmış enkaz altında!

Altı şubat, dört onyedi saati
Dakikada geçmiş hayat memati
Böyle mi olurmuş Kırk Asır vakti
Kocaman bir tarih enkaz altında!

Beden ne ise de, rûhum sızılar
Koca çınarlarla körpe kuzular
Taş üstünde dört bin yıllık yazılar
Kalmasın, kalmasın enkaz altında!

Bu kadar mı Âsi oldun ey Nehir!
Küsmüş sana, bana, yıkılmış Şehir
Bıçak açmaz ağzı, kelime zehir
İhmal mi olurmuş enkaz altında!

Bozulmasın Hatay’ımın dokusu!
Uzak dursun para hırsı, kokusu!
Yapmasınlar efsûn, okus pokusu!
Hiç Hatay olur mu enkaz altında!

Niçin düzgün insan olamıyoruz
Ne günah işledik bilemiyoruz
Musîbetten dersi alamıyoruz;
İnsanlık kalmasın enkaz altında!
*
Murat Kahraman Murâdî
16.02.2023/ANTAKYA