İslahiye’de depremde şehit olan Leyla Bacım ile oğlu Eşref Burak Yeğenime

Yıkıldı haneler şehirler boyu,
Saçlarını yoldu, deprem gecesi.
Karakeşli ile Küstülü Köyü,
Gözyaşıyla doldu, deprem gecesi.

İmanla doluydu yürek kafesi,
Şükürle alırdı her bir nefesi.
Bekleşen canlara gelmedi sesi,
Leyla şehit oldu, deprem gecesi.

Eşref Burak candı yiğitti mertti,
Mazluma güvendi zalime dertti.
Ülküsü bayraktı ezandı yurttu,
Son uykuya daldı, deprem gecesi.

Hangi söz teselli olur bu hâle,
Böyle son gelmezdi akla hayâle.
Döndüler cennette açan bir güle,
Tüm memleket soldu, deprem gecesi.

Enkazın başına koşarken Furkan,
Hüseyin ne desin yanıyorken can.
Munzur Kartalı’nın gözlerinde kan,
Hırçın akan seldi, deprem gecesi.

Tarihler görmedi böylesi kaza,
Anadolum dönmüş koca enkaza.
Yine de hep sabır şükür ve rıza,
Hakk’tan emir geldi, deprem gecesi.

Acımız çok büyük yaramız derin,
Dileğim cennette kevseri görün.
Varınca bize de orda yer verin,
Elde dua kaldı, deprem gecesi.

Rabbim şehitler listesine yazsın onları. Kalanlara sabır ve tahammül gücü versin.

Gazi Hüseyin KILBAŞ