UTANIYORUM ANNE

İnsan olan yerlerim kanıyor Anne
Ülkemin üstüne yağdı taşlar kayalar
Çığ gibi dağıldı evler konutlar
Yok oldu gitti koca binalar
Başı çekti Kahraman maraş Anne.
Şimdi ne halde Adıyamanlı gardaşım.
Şanlıurfa, Antep,emi yanayım
Yoksa
Taş üstünde taşkalmadı diyorlar
Hatay, Antakya,yayamı Anne.
Adana bilmiyorum şimdi ne halde
Darma dsğın olmuş figanlar her yerde
Bak çığlıklar arş’a çıktı
Melekler ağlıyor Anne
Ve daha nice köy şehir
Hangisini anlatayım Anne.
Yüreğime değdi kahır
Geldimi yoksa ahir
Bugün dilim lal yutuyorum zehir
Gözlerimden yaş akıyor Anne.
Onlar acı çekerken ben tv den bakıyorum
Elim kolum bağlı kalakalıyorum
Dilimde dua Rabbime yalvarıyorum
Ben yetişemem sen yaraları sar diyorum Anne.
Kulaklarımı tırmalıyor
Mazlumların ağıdı
Matem bile tutamıyorum
utanıyorum Anne.
Vicdansızlardan
Millet ağlarken vurdum duymazlardan
Can derdine düşmüşken bicareler
Fırsattan istifa eden yağmacılardan
Velhasıl yüzsüzkerde
Utanıyorum Anne.
Utanıyorum

NURAY ÖZTÜRK KAYA
HÜZÜN ÇİÇEĞİ