bütünlemeye kalmış yarımdım
kalbim kırıklarla doluydu

herkes yaz tatiline giderken eylülde gel diyordu şarkı

geldim,

ben gibi bütünlemeye kalan yarımlardan
kendime bir yarım seçtim


artık çarpanlarına ayrılabilirdi bölünmüşlüğüm
şişeden çıkabilirdi cin

lakin

kalanların arasındaydım ve dünya geçenlere aitti

köprüden geçen
sınıftan
serden
yeri geldiğinde gökten
yer yer yüzünden

oysa ben yarımdım

yarımın halinden anlayacak başka bir yarım
bir bütünün ardından
bakakalandım


kalbim hep onda’lık hesabı yapıyordu içten içe
payından vazgeçemeyen payda gibiydim


noksan dokuzdan sonra yüz
bir türlü diyemeyendim


neyse ki geçtim ite kaka da olsa
kimi zaman itle dalaştım
kimi zaman çakalla


şimdi alttan alta dersim var
çalışmam gerek diye tüysem


tüyü bitmemiş ayvanın
hakkını elmadan istesem..