Mazlumun ocağına, ateş düşmüş yanıyor.
Yuvaları yıkılmış, bu soğukta donuyor.
Kardeşlik bağlarıyla, gönüller avunuyor.
Ekmeği dört katına, çıkarmış o sivriçler.
Ocaklar yıkılmışken, talan ediyor piçler.

İnsanların içine bir sürü soysuz dolmuş.
Medeniyet ekşimiş, rengi beyaz, light olmuş.
Öz insan kılığında, sanki maymun yoğrulmuş.
O maymun kafanıza, gökten insin çekiçler.
Bu millet kan ağlıyor, yağma eder o piçler.

Külüne muhtaç idin, evleri yıkılmadan.
Şimdi Firavun oldun, utanıp, sıkılmadan.
Adın ne melanetse, tüküreyim suratan.
Bu nasıl bir arsızlık, sıva tutmaz kerpiçler.
İnsanlıktan nasipsiz, kefin soyuyor piçler.

Ar damarları çatlak, aşağılık ve rezil.
Lut kavmi gibi olmuş, bencil ve hırsız nesil.
Harama el uzatan, beş kuruşluk embesil.
Sorsan adamım diyor, bardağında setliçler.
Hayvanlar masum billah, hırsız olmuş o piçler.

Dadaşımın vicdanı, bu durumu kaldırmaz.
Zalime zalimsin der, başka söze aldırmaz.
Haine boyun kırıp, mazlumu utandırmaz.
Teke yavrusu gibi, ot görmemiş çebiçler.
Gündüz gözü sokakta, talandadır o piçler.
11.02.2023 Muammer KARS