Bir deprem felaketi! yandı garip milletim.
Acılar yüreklere gömüldükçe gömüldü.
Bu kaçıncı felaket, bu son olur ümidim!
Her defa aynı acı yüreklere gömüldü.

Gelen ağa giden bey, her defa aynı nutuk.
Söylenilen her sözü: zaman geçti unuttuk.
Bağrı yanık milleti; morfin ile uyuttuk.
Böylece kaçımızın defterimiz dürüldü.

Gözlerimizin yaşı yaktı yüreğimizi.
Baldırana bandırdık kaç gün ekmeğimizi.
Uyku çoktan terk etti mahmur gözlerimizi.
Her defa umudumuz yokuşlara sürüldü.

Felaketler her defa nutuklarla geçişti.
Faillerini bulduk hukuk atağa geçti.
Köprülerin altından çok sular aktı geçti.
Son celse ve son karar! kader suçlu bulundu.

Yangınlar yüreklerde çıngıdan alev oldu.
Her yuva aynı acı, yana yana kor oldu
Gelen her bir felaket gidenden beter oldu
Çektiğimiz acıları yaşatanlar bulundu

Gördüğümüz acılar altmış yıllık ömrümde
Gözlerimin önünden geçtiler perde perde
Failler belli iken hani failler nerde
Tamamı aynı hüküm kader suçlu bulundu.

Geçmiş olsun milletim acımız büyük acı
Rabbim sabırlar versin sabır bunun ilacı
Açmadan soldu gitti bilmem kaç gül ağacı
Acılar yüreklere gömüldükçe gömüldü