Duyunca depremi
Yüreğim çağladı
Gözüm ağladı
İçimi acı dağladı
İnsanlar enkaz altındaydı.

Seveni ayırdı sevdiğinden
Yedi nokta beşti sarsan
Yaktı, yıktı, toza kattı zaman
Anne, baba, çocuğu savuran
Gecenin dördünde uyandıran.

İkinci deprem geldi ardından
Dokuz saat sonrasında
Etkilendi daha çok insan
Yedi nokta yedi, depremdi olan.

Binalar yığıldı toz gibi
İnsanlar mahsur kaldı
-Sesimi duyan var mı?
Dedi - burdayım!
Düşünmeden kendini
-Ne olur kurtarın annemi.

Biride küçük cemileydi
-Saatlerdir yanımda
-Yatıyor abi
-Ölen babamın bedeni.

Binalar yığıldı çöp misali
Kumdan kaleler gibi
Yerlere serildi
Canlarımız altında kaldı.

Şuan beşinci gün
Tv de gördüm
Çok sevindim
Kurtarılan bir can var
On dört yaşında Suriyeli
Musair Ahmet’ti kurtulan.

Depremin yüz dördüncü saatinde
Büyük bir mucize oldu
İbrahim de enkazdan kurtuldu
Kurtulan oldukça biz olduk mutlu.

Herkes kendine mezar mı aldı
Deprem, güveninde fayını kırdı
Binaların dışında makyajı vardı
Deprem o makyajları sildi çıkardı.

Ruhumuz kavruldu
Aklımız durdu
Kalbimiz burkuldu
Gözlerimiz kötüleri de gördü.

Bu acı günlerde böyle olurmu
Bazıları insan olduğunu unuttu
Acımızla alay eden gafiller çoktu
Ahlak onlarda depremsiz yerle bir oldu.

10. 02. 2023
Kalb’i Hazan