Aylar ki!
Konuk olduğumdan beri bu âleme
Kötüsün acizsin iç çekişleri arasında
Ruhumun kaçak katı merdiveni
Hep güngörmüşlere tırmanır
Hep umut sağar kalemim
Coşkun menekşe
Morundan…


Beni!
Diyar ötesi ruhlarında ötesine ittiler
Bölünmüş bir yazgının sayfa aralarında
Öldün mü desen haklısın belki de
Ölmek sadece beden işimi
Ruhunda gitti mi encamın
Yarı bitmiş sayılırsın zaten


Ne kırılan bir serçenin kalbindesindir artık
Ne de yaprakları kırgın çiçekleri solmuş
Bir karanfil düzleminde/
Ağır olmasaydı yüküm
Ve sevgimi konuk edecek
Bir liman ayrılırdım saflarına
Bugün iki kez balık çeker
Bu dümen/
Be deniz…


Çekemeyen yüzlerin encamında
Emekliye ayırdım uykularımı
Bilmiyorum Ocak mıydı bu ay
Şubata hasret yaraların deminde
Çekilmez oldu her şey
Ayakuçlarımın ağrısı
İç çekişlerim
Gençlik yaraları
Ağır yükler/


Yükleme artık
Pınar beyazına dönen saçlarımın
Kıvrımlarında karaya boyanacak
Kalp ağrılarım/
Kolum kanadım yapıştı
Hırsımın ayazında/
Bir bilinmeze…