Gönül nakliyatta sevdanı taşıdım
Merhem sürdüm acı yaramı kaşıdım
Ben bu yükü ömür boyu taşıdım
Acılar can yoldaşım ben buna alıştım.

Dikeni kokladım gül oldu açıldı!
Dermanı yok acılar rahmet olup saçıldı
Aşılmaz sandığımız yollar aşıldı
Dertler can yoldaşım ben buna alıştım.

Çiçekler soldu akan sular dondu
Kimileri kolay buldu beleşe kondu
Marangoz olup keresteyi kendine yondu
Kanadım hepten kırık ben buna alıştım.

Çayır çimen kök tutmaz toprak çorak
Ekin başak verse bir türlü biçmez orak
Yağmur kar yağmaz oldu mevsim kurak
Her yerde tuzak var ben buna alıştım.

Niyetim kötü değil isteğim barış
Herkeste bir çaba var yapıyorlar yarış
Paylaşmak istiyorlar dünyayı karış karış
Çıkar hesabı çok ben buna alıştım.

Dilde yara var vurgun yemiş kanar gönül
Buz tutmuş alev alev yanar söner gönül
Can bedende arzular ölümü arar gönül
Ölür de sineye gömer ben buna alıştım.

Duran DOĞAN