Şafak vakti siracımı,
Söküyorum günden güne
Ağır adım miracımı,
Çıkıyorum günden güne

Yüküm ağır gün aşımı
İçe gömüp söz taşımı
Özlem yemiş göz yaşımı
Döküyorum günden güne

Bazen zelil bazen paşam
Cümle ceme oldu yaşam
Su misali sabah akşam
Akıyorum günden güne

Düşündükçe zor anımı
Kullanmadım imkânımı
Ateş sarmış her yanımı
Yakıyorum günden güne

Önümüzde tuzaklara
Çekilmeden kızaklara
Dalıp dalıp uzaklara
Bakıyorum günden güne

Yola çıktım söz bağımla
Geçti ömür yüz boğumla
Yavaş yavaş diz bağımla
Çöküyorum günden güne 

Boyu aştı uzun lavaş
Yaşlılık bak açtı savaş
Yıpranınca eski kumaş
Dikiyorum günden güne 

İnsanlığın adabını
İlim irfan hitabını
Kainatın kitabını
Okuyorum günden güne

Dolu tuttum semerimi
Düştü artık hep verimi
Gevşek duran kemerimi
Sıkıyorum günden güne

Askıdayım zembil gibi
Boyun büktüm sümbül gibi
Diken yemiş bülbül gibi
Şakıyorum günden güne

Kulunç yapar seher yeli
Aras olur gözüm seli
Hayat denen kirli eli
Yıkıyorum günden güne

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
Söke/Aydın

Alem oldu umurumda,
Derdim oldu her durumda,
Dünya kahrı omuzumda !
Bıkıyorum günden güne.
. . .Tuğal KÖSEMEN