Sahile vurmuş balıklar gibi
Bu akşam deniz kenarında insanlar.
Geceye rahmet okutmuş gündüzler gibi
Burda bu saatte gezip duranlar

Kimi deniz kenarında kuma bırakmış kendini
Kimi bisiklette, kimi binbinde
Kimi yürüyerek kulaçlamakta kumları
Dalgaları dinleyerek

Kimi tutturmuş eğlence mekânlarında
günaha yelken açmış

Kimi rüzgârın sesini dinlemekte, kimi dalganın
Kimi bu gürültülerle irkilen akşamın

Kiminin derdi var siyasetten, ticaretten
Kiminin derdi ezeliyetten, ebediyetten, nihayetten
Kimi dertsizliğin derdinde
Kimi derdinin derdinde
Kimi de sessizliğin sesini dinlemekte

Bilmem ki bu akşam Atakum hangi nedametten ya da melametten dem vurmakta için için..

Ben yine yalnızlığın sesiyle başbaşa
Oturmuşum denize karşı

Dalgalar vurdukça düşünmekteyim..
Düşünmekteyim..

Niçin insanlar sahile vurmuş balıklar gibi bu akşam.
Yalnızlık türküleri çağırmakta içim
Bu bende zorunlu bir seçim.
Yüzümde yalnızlık ifadesi bir biçim..

Ben
Ben bu dünyada bir hiçim.
Bir hiçim..
Hiçim..

Yokluk şarkısı söylemek değil bu.

Var oluşum bağlı ki ezeliyete
Ağır ağır gitmedeyiz ebediyete.
Sonsuz bir varlığın tasavvurunda.

27.07.2022
Ramazan AĞIRTAŞ (Âşık Ürmelî)