1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
442
Okunma
onundu kalemimden dökülenler
göremeyen onaydı
sessiz çığlıklarımı bir o duyar
duyup da aldırmazdı
farkındaydı bir şeylerin
ama konuşmazdı
sabahın ıssızlığında
"karanlık bir korku deniziydi" gözlerim
onunlayken durulan
onsuzken fırtınalara çalkalanan
ayrıca diğer gözleri de kıskandırandı
kimse gibi olmayan, ona bakmayı da bırakamayan
bana onu sorarlarsa şayet
şöyle diyebilirim güzelleyerek
o her gidişimde biraz daha kaldığım evim
her gülüşümde biraz daha ağladığım birim
o hem adını sonsuzluğa haykırmak istediğim
hem de kimse görmesin, bilmesin dediğim...
gökçen&ipek
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
