Bir sen vardın içimde, dağlar kadar yüksek,
Bir sen vardım içimde, deryalar kadar derin.
Nasılda bakakaldım ardından titrek titrek
Güneşten yanan başım, şimdi çok serin..

Sustum!..
konuşmak istemiyorum artık.
Kelimeler… gırtlağımda düğümlendi adeta.
Kimseler duymasın çilemi, ızdırabımı.
Dilime dolandı. Kelimeler, cümleler.
Konuştuğuma pişman etti beni heceler…

Sustum!..
acılarımı anlatmamak için…
Bilmeyin… ne denli acılar çektiğimi,
Kaybettiklerimin ne olduğunu görmeyin.
Belki zehirdir kelimelerim, duymayın…
İnsanın kalbinde, kapanmaz yaralar açar,
Belki de insanlar, benden kaçar…

Başka bir denizde yüzüyorduk sanki…
Korkuyorduk derinlere dalmaktan.
Her şeyi olduğu gibi kabullendim artık
neden incittin diye sormuyorum..

Her şeye deli gibi koşan, bence divanedir.
Seni tanıdığım gün, bayramımdır, seyranımdır.
Bu can, senin güzelliğine hayrandır..
Yüreğime basamadım belki doyasıya ama…
İçimdeki sevgiler, etrafında pervanedir.

Taş duvarlar örülü sanki aramızda,
Beni, ateşe döndürdün, biliyor musun?
İçimde, yanar ateşin söndüremiyorum.
Kor alev olmuş yanarken ta ciğerim,
Söndürecek tek şey, o serin nefesin..

Suskunluğumu kimse anlayamaz,
Kimse bilemez, içimdeki duyguyu.
Bir sen vardın, beni anlayan.
Sende buldum, Ben bu olguyu…

andelip. 20,01,2023