Çok şiirler yazdım senden öncesi
Yandım diyerek yalan söylemişim
Yaşarken kıymetini bilmediklerimiz
Yürüdüğüm toprakla bir oldu şimdi

Ne ihanetler yazdı tuttuğum kalem
Ne hüzünler ağladı mısralarımda
Çaresizlik gizliydi dökülen gözyaşımda
Sevgi uğruna hiç dayanmazdı kâğıt
Sensizlikte hep vardı biraz ağıt

Yazdığım son şiirimi astım
Hüzünle ördüğüm duvarıma bu gün
Gözyaşları içinde yine sessizce
Sönmedi içimin kor ateşleri
Gecelerim ayazdı hem de zemheri

Kar yağınca izleri silinirdi hani
Sen gitti ya bir daha dönmedin geri
Bu ömür zindandır gittin gideli
Yokluğunla kavruldu oldu bir deli
Bensiz toprağın altına girdin gireli
Bitmeyen kâbuslar bırakmaz beni

Bir gül verirken çekinirdim
Gülerdim utancımdan
Şimdi ağlaya ağlaya
Demet demet gül getiriyorum
Bensiz yattığın o taştan mezara
Seni benden çok saran o kara toprağa

Haykırarak söylesem de
Ağlamaklı sitem dolu sözlerimi
Bir daha toprak verir mi
Her şeyden çok sevdiğim seni

Ve ben
Her zaman ki gibi
Yine geç kaldım
Affet canımın içi
Özür dilerim...
Toprağın içinde yine yalnız bıraktım seni...

Kaynarcalı (Özkan Demir)