Sonbahar mevsimi gittin gideli,
Bütün uzuvlarım özüm üşüyor.
Zamansız bizi terk ettin edeli,
Kalemim kâgıtım sözüm üşüyor.

Ölene denk dinmez bu sızım anne,
Ne eşim ne oğlum ne kızım anne.
Milyarlık dünyada yalnızım anne,
Sana doğru gelen izim üşüyor.

Bağdat gibi diyar olmazmış meğer,
Ana gibi bir yâr olmazmış meğer.
Anaların yeri dolmazmış meğer,
Zemheriyi bırak, yazım üşüyor.

Doğar doğmaz senin koynunda kaldım,
Görmedim yüzünü kokunu aldım,
Göğsünde sevgiyle uykuya daldım,
Ağlamaktan yılgın gözüm üşüyor.

Bırak toprağına yüzüm süreyim,
Uyurken düşümde seni göreyim,
Açın mezarını bende gireyim,
Baharım üşüyor güzüm üşüyor.

On bir Kasım asrın çileli günü,
Artık neye yarar arkası önü,
Seninle yaşanan neşeli dünü,
Çoğu gitti anne azım üşüyor.

Mekânın pürü pak ruhun şad olsun,
Aşık Aslansofu dualar salsın,
İncitmeye Mevla’m kabrin nur dolsun,
Annem benim sana nazım üşüyor.