5
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
652
Okunma
sınıfın Gözde’siydi o
annesi hemşire
babası doktor
sınıf farkı vardı aramızda en başta
o bir başta otururdu sınıfta
ben öteki başında
gözleri sabah yıldızı
yüzü ayın ön dördü
sanki bu dünyaya gök yüzünden inmişti
kimseyle çıkmazdı
kim bakacak olsa
gözlerine çekici çağırırdı sonunda
bakışlarını park ettiği yere
bir sabah okul yolunda karşılaştık
hayır onunla değil Sevgiyle
kulağımda sevgi sözleri
bakışlarımsa Gözde’de
çünkü tek başına yürüyordu o an
mini etekle üstelik
bacaklar sütun gibi
her adım atışı müjde’lik
belki parizyen de olabilir bilemiyorum
bir an olsun susmadı ki Sevgi
konsantre olamıyorum...
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz