Hesaba çektim beni uzundu gece,
Kusurlu,ne günahkâr buldum kendimi.
Bu sana, bu da sana deyip âdilce,
Ömrümle ecelime böldüm kendimi.

Gıpta ile eğildim sustuklarıma,
Sarıp sarmalıyorum saklılarıma,
Bir bir özetleyip kalp atışlarıma,
Helâlleşip sırrımla kustum kendimi.

Düşmemiş ehline ki ateşte bulmuş,
Ruhumda bir damla deryada yunmuş,
Olmuşsa kaderin elinden olmuş,
Şefkat bilmez başıma vurdum kendimi.

Ateşten bir nehir karartır bu şehri,
Soyar yüzümde üşüyen kederleri,
Dağıtıp can içinde tüm fikirleri,
Sesimin yankısında duydum kendimi.

Ey kalbimin ecri sen sus ol soluma,
Yağmur sonrası inen pus ol yoluma,
Alışmazsam zorlara nus ol sonuma.
Sualsiz cezâlara kurdum kendimi.

Duvar diplerinde dilsiz sükûtu makbul.
Emânet bir hoşluk geçti usul usul.
Kaderin infazında garib bir maktul,
Darağacına âşık sundum kendimi.

Eylül Meral YAĞMUR