Üstüme çok geldin, beni çıldırttın
Bu kaçıncı sehpa, astığın yeter
Hayattan memattan, beni yıldırttın
Tekme, tokat, sille, bastığın yeter.

Şiddetli yellerde, kara mısın sen?
Kürekler aleste, fora mısın sen
Fırtına, tipi, kar, bora mısın sen
Deli poyraz gibi, estiğin yeter.

Aldığım tedbiri, çemberi yarıp
Bütün kudretinle, çevremi sarıp
Her an, her saniye, tuzaklar kurup
Vuracak gibisin, pustuğun yeter.

Benden selâm olsun, beni bilene
Allah ceza versin, bana gülene
Göğsümü germişim, senden gelene
Patlarsan patla be, sustuğun yeter.

Sen korkunç bir dalga, ben de mendirek
Arıca zehirsin, tıpkı engerek
Kahreden sözlerin, zehir zemberek
Gayrısı gerekmez, kustuğun yeter.

Söyle sende benim, nice değerim?
Bir ömürdür sana, boyun eğerim
Ne kaburgam kaldı, ne de ciğerim
Bölüp parçaladın, kestiğin yeter.

Necati’yi yordun, dillere düştüm
Yakıp da kavurdun, piştikçe bittim
Bu ben miyim diye, kendime şaştım
Dünyayı es geçip, küstüğün yeter.

Necati OCAKCI
ANTALYA