Bizi zengin yapan kazandırdıklarımız değil infâklarımızdır. Sokak çocuklarının vebâlini devlete yüklemekten vazgeçip; tabii devletin de sorumluluğu yok diyemeyiz. Zekâtı unutmadan infâklarımızı gizlilikle, lisanımızı kalple birleştirip, varlığımızı bencillikten koparıp acılar ve sevinçlerin haysiyetli işçileri olmak zorundayız.

Sokak Çocuğu

Gel beraber günlüğünü yazalım
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz
Ribalandık affet bizi güzelim
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Sevimsizdir tırpanlanmış duygular
Dokunaklı bakışları vurgular
Sokaklarda kül çiçeği yavrular
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Sen gelirsin nere kaçsam gözüme
Gel bu akşam başını koy dizime
Köprü altı tükürüyor yüzüme
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Avuçlarım cürümleri pürneşe
İnsanlık mevt, ölüyoruz peş peşe
Belirsizlik çuvallanmış kreşe
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Can yavrucuk köpek kadar korunsan
Karnın açtır bir yuvada barınsan
Sırça köşke tinerciysen sorunsan
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Ne bakarsın amca diye soruyor
Konuştukça dudaklarım kuruyor
Ah be yavrum çarpık düzen sürüyor
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Yokun fakı ne yokum ben ne varım
Ürpertili gecelere efkârım
Uzaklaşır gözlerine bakarım
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Zengin çoktur zekâtını vermeli
Yürek gerek devlet kafa yormalı
Şaşı gözler artık bunu görmeli
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Yol yolcu kim, ne kaybettik ne tuttuk
Affet çocuk şefkat nedir unuttuk
Sevk-i safa gözyaşları kuruttuk
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Ellerin çok isli bakışın acı
Deşildi çıbanım sensin ilacı
Ömer’e gardaş ol gitsin utancı
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

Bıçkılandı ciğerlerim köz tandır
Müsebbipler kalemleri satandır
Tükür söze mısraları utandır
Suçlu biziz sen değilsin kömür göz

21.09.2005 Bursa

Ömer Ekinci Micingirt