Kaç asır geçti yokluğunun üstünden
Kaç kere içtim hasretin zehrinden
Göz pınarlarım kurudu ağlamaktan
Özlemin silinmez bu can çıkmadan



Karlı dağlar gibi dumanlı başım
Keder olmuş benim tek yoldaşım
Günü güne bağladım hep ağladım
Bu yara kapanmaz mahşer olmadan



Nehir oldum sana çağladım olmadı
Bir geldin ben sana koştum olmadı
Derdin neydi bir türlü anlamadım
Söyle gayrı ömrüm vakti dolmadan



Yüreğim hazanda dolmaz çilem
Zehire de razıyım elinden içsem
Bir kere dünya gözüyle görsem
Gözüm nemi bitmez vuslat çalmadan



Mor menekşeye anlattım derdimi
Cemrelerle muştunu hep bekledim
Senden başkasını inan bilmedim
Azat et gayrı sur borusu çalmadan



Göçükte kalsaydım böyle asla olmazdı
Gözlerim kapansa ayrılığından tatlıydı
Gelme gelme artık ben gittim benden
Köz olmuş yürek küle döndü elinden


Şükran AY
05/09/2008