Sessiz gelir bazen ölüm
Diş gider diz gider saç gider
Adımlar küçülür, beller bükülür
Kulaklar gider akıl gider,

Bebekleşir bazen, yatağa düşer
Toprağı özler, yıllarca ölümü bekler
Yaşadığından habersiz
Akıl gidince, gençlere örnek

Kimi depremde gider kimi kazaya kurban
Kimi yanar kimi boğulur
Kimi katil olur, kimi öldürülür
Bahanesiz ölüm yoktur

Baş ağrısı bahane
Derler pıhtı attı beynine
Ölümün bahanesi, bahane
Rahmeti çok olsun denir sonunda

Yalnız doğuyor, ölüyor yalnız
Çok yaşarsa yine yalnız
Doksanı geçince tanıyan kalmaz
Eş kalmaz, arkadaş kalmaz, dilinden anlayan olmaz

İşlerini yapamaz, yük olursun çevrene
Paran varsa eh neyse
Yoksa her gün yine ölmedi diye bakılır yüzüne
Bebek gibisindir artık

Topraktan başka yok dostun
Sen onu, o seni özlersin
Vaktini kimse bilmez
Topraktan hasıl insan, toprağa döner

Toprak temizler cansız her ne varsa
Canlıya çevirir terütaze
İlkbaharlar sevilir o nedenle
Toprağa düşenin nüvesinden canlanır, her türlü çiçekler

eminnur acar