Bu yalan dünyaya güvenme gönül...
Gün olur bolluklar aza dönüşür.
Denilmez gidince geriye dönül...
Erir kul toprakta baza dönüşür.

İyilikten nasip alınmamışsa !
Beş vakit hak kapı çalınmamışsa !
Bazen tefekküre dalınmamışsa...
Bu ömür boş geçen caza dönüşür.

Mal sarhoşluğundan ayılmayanda,
Sevdanın közüne kayılmayanda !
Toplumda muteber sayılmayanda...
Ameller kel kalır daza dönüşür.

Dinde kılları kırk yaran kulların,
Mazlum yarasını saran kulların,
Huzura alnı ak varan kulların...
Mutluluğu beş yüz faza dönüşür.

Acziyetimizi görseydik eğer...
İnsan derdi suçlu benmişim meğer !
Ahretimize de verirsek değer...
Bu yaşam neşeye, haza dönüşür.

İlahi huzuru aramak varken !
Nefsin boş işini karamak varken !
Dünyada bir işe yaramak varken...
Anlamam kul niye kaza dönüşür.

Çalışırken zaman denilen silgi...
İnsan buna bile duymuyor ilgi.
Kabirde gerekli beşere bilgi...
Dil susmazsa kelam naza dönüşür.

Yılan bekçi ise tavuk pinine...
Gerek kalmamıştır tilki kinine.
Toplum düşkün değil ise dinine...
İnsanlar akortsuz saza dönüşür.

Cumali denk geldi her anım ket’e...
Yine de RABBİMİN rızası yete.
MEVLAM diler girer isek cennete...
O gün kış, zemheri yaza dönüşür.