Yersizim, yurtsuzum; ne hâle düştüm
Her kapı bir duvar, çalamaz oldum
Damlada boğuldum, muhale düştüm
Sığ sulara bile dalamaz oldum

Cehlin girdabına, dile düştüm ben
Diyar-ı gurbete, ele düştüm ben
Mecnûn misaliyim, çöle düştüm ben
Gayrı öz yurdumda kalamaz oldum

Ömrün baharını güze döndürdün
Taştan taşa vurup öze döndürdün
Yüreğini yakıp köze döndürdün
Kendimi ateşten alamaz oldum

Âşık usandıran nazdan yoruldum
Çokları gördükçe azdan yoruldum
Lâf anlamazlardan, yozdan yoruldum
Yolumu, yuvamı bulamaz oldun

Evimin damında baykuşlar öter
Meskenim kül olmuş, dumanı tüter
Böylesi yaşamak ölümden beter
Bu yalan dünyada gülemez oldun

Sevdiğim uzaktan bakar el gibi
Gözümdeki yaşlar akar sel gibi
Ömür çabuk gelip geçti yel gibi
Sıladan ayrıyım, gelemez oldum

Öz gönlümden gayri gönlü hoş ettim
Acıları kirpiğimde yaş ettim
Şifa niyetine zehri nuş ettim
Kendim için hayır dilemez oldum

Güllerin içinde, harda kaldım ben
Cenneti umarken narda kaldım ben
Nice cefa çektim, darda kaldım ben
Öz adımı bile bilemez oldum

Yıkık, viraneyim, harap olmuşum
Hicran sofrasında şarap olmuşum
Kırklara karışmış, turap olmuşum
Bir yolunu bulup ölemez oldum

M. NİHAT MALKOÇ