//
.
.
.

aklım
pusulasız terazi
uçurtmasız ötenazi
yetişin içim ölüyor kundaksız,
ölüyor içim salavatsız

fikrim,
kanadı güz sürmeli rüzgar,
nü bir tuvalin çatısında kızıl kar
yetişin vuruldum renklerimden
çıplak kaldı bu mevsimde bahar

ayrılıksız senfoniyim
çürüttüğünüz dudaklarımda
çilingirsiz kilidim sol anahtarımda
yetişin eriyorum güne susuzlukla, açlıkla
sıvanmıyor güneş, sıvanmıyor hiçbir balçıkla

felsefesiz düşüm,
ayazım çıktığı kadar heceyim geceye
avazımın çıkamadığı sus’luk kadar da şiirim kendimce
yetişin Azrail kapımı zorluyor niyetim aşk değil
fayı kırık bir sandalım yosunlaşmış mavidir diyetim

düşündüm de,
varlığınız nefes arlığıma dar geliyor
çekin iyisi mi üzerimden yargısız sıfatınızı
tutuşmuşluk, çifte kavrulmuşluk benim yangınım
yetişmenize de gerek yok cehennem benim diğer yanım…


.
.
.
//


ilhanaşıcı