KAFES

Sen istersen damarımdan oksijeni kes.
İsterse yüzyıllarca sürecek nükleer çatlaklar oluşsun tenimde.

Yine de,
o minicik avuçlarını, öpücüklerle doldursam diyorum.
Sevi sözlerimin hükmü ne olur?
Ağırlığı ne kadar?

Ay tutulması gibi,
hüznümü gizler karanlıklar!
Dikenleri öpmüşcesine kanarsa dudaklarım.
Aldırma kanayışlara.
Sen de öp dudaklarımı
Dolaşsın damarlarında aşk!

Varsın zehirlensin kanın.
Olur da dönerse başın,
kanatlanıp da uçmak istersen gökyüzüne,
Bırak da aşkta ihtirasımla ben uçurayım!

Olur da duyarsan gökyüzünden,
Hayattan izin isteyecek değilsin ya,
bulutlar üzerinden,
damlarsın içime katre katre.
Sensizliğe tutuşmuş bu yürekte,
ne vahalar yeşertir,
ne hasat edilmemiş ormanlar.

Bulursan aşkı bende;
kırarak bağnaz bir kültürün kafesini,
boyayarak saçlarını maviye,
seni özgür bırakırım!

Efkan ÖTGÜN