Çok eski zamanlarda.
Aileler genişti.
İnsanı yıldırmayan.
İmece işleyişti.

Paşa dede cebinden.
Şeker eksik etmezdi.
Kazanla yemek pişer.
Bir çoğuna yetmezdi.

Kilerler kilitlenir.
Yemek öğüne tabi.
İnat edip yemeyen.
Nasip kazanın dibi.

İsraf haram sayılır.
Tane kalmaz tabakta.
Çocuklar kalabalık.
Toplu oynar sokakta.

Tahta atlar,misketler.
Canlara can katıyor.
Yorulunca bebeler.
Gün batarken yatıyor.

Babalar ar ederdi.
Çocuğunu sevmeye.
Analar çekinirdi.
Toplu yemek yemeye.

Tencerenin siftahı.
Erkelerin, sofrada.
Büyüklerin yanında.
Afra da yok tafra da.

Selam ile girilir.
Eşikten içeriye.
Allah’a ısmarlanır.
Güven kalır geriye.

Öğün arası çocuk.
Acıkınca ninesi.
Bulgur pilavı yapar.
Boşa gitmez tanesi.

Besmeleyle başlanır.
Şükür ile biterdi.
Misk-ü amber misali.
Saygı-sevgi tüterdi.

Gelin-kaynana her gün.
Tatlı tatlı atışır.
Sıkılınca genç nesil.
Teselliyle yatışır.

Kırgınlığın kıralı .
İki günü geçmezdi.
Taşımalıydı sular.
Musluktan su akmazdı.

Çamaşır ve bulaşık.
Nazik ellere teslim.
Rahat yüzü görmedi.
Hayli zamanlar neslim.

Çekilen her çileye.
Derin anlam yüklerdi.
Ailenin yükünü,
Çeken hep büyüklerdi.

Anılar yol kaleme.
Nostalji yapar şiir.
Örnek olsun aleme.
Bunlar hayata dair.


Emine Balı Oğuz