Şu Bahtıma Sükut Düştü Düşeli

Şu bahtıma sükut düştü düşeli
Muhabbet demledim yüreğimde ben
Yuvarlak dünyada dostluk köşeli
Yine de olmadım kadere küsen.

Bu günüm bir daha geçmez elime
Her günüm koşuyor hızla ölüme
Ecel denen şerbet değdi dilime
Şu yeller nerede, baharı esen?

Kıskanan yürekten huzur içilmez
Güzellik uğruna dostluk biçilmez
İnsanlık erdemi yolda seçilmez
Fikirler ölünce kaybolur desen.

Bir sabit fikirli bil ki delidir
Gerçeği görmeyen insan ölüdür
Sevmeyi öğreten yürek dilidir
Sevgi pınarını egodur kesen.

Öğrenmek düz yoldur, anlamak yokuş
Ayna bir olsa da farklıdır bakış
Sanat ruh işidir, her gönül nakış
Dikeni gül eder bülbül-ü lisan.

Hoşgörü, bal ile dolu bir tastır
Merhamet erdemli kalplere hastır
Sevgisiz hayatın meyvesi yastır
Aşkı zirve yapmaz sevgiden kısan.

Mustafa Hoşoğlu