Emaneti verirken sahibine,
Onun Rızasına öncelik verir,,
Ne ister, ne bekler onu gözetir,
Emin bir hâl ile,muhafaza edilir,
Teslim ederken aidiyet hissedilir,
Emanet ile bütünleşir,
Eksik değil ihsan ile iade edilir,,

Üzerimizdeki emanetleri gözetmez,
Emanetin varlığını hissetmez,
Önce kendimizi bilmez,
Yabancısı olursak varlığımızın,
Anlamı okuyamaz, sahibi tanımaz,
Özden uzak bir közde yok olur,
Rızasız bir yolda kaybolur,
Rahmetin bereketinden mahrum kalır,
Emanetin sahibini Razı etmez,

Son ahvali halde gerçekle tanışır
Ne bir adım geri sayar,
Nede gönül kapısını açar,,
Can dile gelir, Hâk der,,
Emanetin sahibi, emaneti dinler,,
Ne bir eksik ne bir fazla
Hepsi sayar gerçeği
Toprakla bütün olunca,,
Koşup tutamadığımız geride kalır,
Bakıp ulaşamadığımızdan mahrum kalır,
Bakarken uzaklaştığımıza yaklaşır,,
Gönülde saklı olanla tanışır
Geriye koca bir Âh kalır,,