.
“-pekey asıl meseleme ne?”
“?”
“-hı?”
“-buyurun, sizi dinliyorum İsmail amca”
“-boş ver, aldırma huna bizimoğlan,
sen bilin dedin mi üğüdür de üğüdür”
“-kendisi harp bilmez,
darp bilmez..
var bak dedeleri kimbilir kaş yerden sürülmüşdür,
ayilesinde Cahan Harbinde
kaş gişi şehit düşmüştür
bilmez; anasını kaş gişi sürümüşdür
asıl meseleme hu ki inkiliz cavırı
ge!; ne deyceğdim neyise”
?
“-inkiliz dedim de
sen “kıtlama şekeri” bili(r)mi(si)n
okumuş adamsın helbet bilisin
“-kıtlama bilmiyorum,
ama kırklama çay duydum
yani kırk yudumda içiyollar,
ya da kırk kere bandırıp da öyle”
“-kırklama deel, o(ğ)lum “kıtlama?
hemi de çay deel şeker;
yani şekeri kıt deyelek ısdırı(r)llar
ucundan goparı(r)lar içeller..
..

“-sen asıl meseleme deyincekleyin
aklıma ğeldi bak; annadıvırayın hemen
hinci bu İnkilizler fabırkalaşmışla(r)
makeneleri va(r),
her şeyin fabırkası va(r)?
kim ne icad etmiş, anında
makeneyne(n) fabırkayna(n) bunna(r)
dünyanın etiyacının bilmem kaş gatı,
o ğüne ğadak üredilenin millon gatı
..?
o hesap; aynı mitli
deyelim milletin biri şekeri mi bulmuş
bunnar hemen “kesme” şekeri icad ediyomuş
ve anında ürediyollar goycak yer galmayo
o zamnnar biz de biliyon çayı bekmezinen içiyoduk
Acamlar hurmaynan dadıkdırıyollarımış çayı
inkiliz dayayo bunnara şekeri, “buyur hacı”
..
emme Acamlar bizim gibi deği(l)
bizde de şıh, şah var, padişah var emme
acamda şıhın lafı mürüdlerine
mollalar inkilize der(h)al “dooorr” çekiyollar
hudüdde mani oluyollar “neyye?”
“bizim hissemizi vermeden”
“ı ıhh” deyollar
nere ğediyon sen
İnkiliz “eyi” deyoru, yüzde bilmen kaş
senin mollalar gene etiraz ediyollar
ne verdilerise iki ğatı, söz temsili
beş dedilerise ı ıhh’ “on”
on dedilerise de ya aah, “yi(r)mi”
nayeti “yimbeşi” gabil ettiriyollar
..
bi vaaz ediyo baş molla
“Allahın en birinci niyemeti
mübarek furmayı neye israf ediyonuuz”
anında furma gayıp, elle valla
nayeti Acam halkı “inkiliz şekeri”ni bek seviyo
acamı şekere alışdırınca
inkiliz gene hemen bi “tilkilik” düşünüyo..
ya hu ben bu sarıklı mollalara
durduk yerde “neye pay vereyin ki” demiş
öyle deği mi, cavır aklı
demiş kine; “molla mafiş”,
?
“hisse-misse yok sana”
acam alışdı ne olsa şekerin dadına ya
anasına satayın ta!”
..
ana! inkilizde “şafak atmış” bi bakmış kinee
acama şeker sevkiyet “zıfır elde var zıfır”
molla halka deyesiymiş kine
“mesmelesiz ekilip biçildiği uçu(n)
şeker zinhar mekruhdur, isirafdıırr
şeker cayız de(ği)ldir, haramdır”
acam ani-tak(i)ke töbe istiğfar edip
şekeri-mekeri boşlayvırıyoru
elindekini de fıcıtdırıvırıyo tersliğe
..

inkilizin başı deragap gelip tabi
mollanın aya(ğı)na gapanıyoru!
etme-ğetme; aman zaman,
yalvar-yakar “gene yimbeş” ossun deyoru
molla deyoru ku “ı-ıhh yüzde elli”
..
“ne?!”
inkiliz aman zaman dese de
“sür aşşa, çık okara”
“ı ıhh” molla başını gasıyoru okara
neyise yüzde kırka ırazı geliyoru
bu sefte mollalar Cuma hubbasına çıkıp deyoru ku
“ey ahaliii evet şeker mekruhdur emmee
gusül aldırısanız meseleme ğalmaz”
onun uçun çaya bandırıp
ya da ağızlarında dutup içiyollarımış
ulen bu mollanın aklı,
inkilizin puş(t)luğuna
bi da mollaların şeytannığına
akıl-sır yetmez
alçaklıklarına hafsalanız yetmez
senin annaca(ğı)n mollalar
tarikatlar din iman dinnemez
payını almadan çay bile içir(t)mez
sen gula gulluğu gabil edersen
kimse gözüyün yaşına bakmaz.
patişaha sejde edersen
bu da Allahın gulu deye
aklına ğelmez.
sen onu sayarsın emme
o seni saymaz
seni “gulu” biliyoru
emme Gazi “Efendiler” deyoru
başına tac ediyoru