4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1294
Okunma
Gam yüküyle kâh uçar kâh konarım
Yerden özge yere verdim canımı.
Yollar uzun, menzil ırak, yanarım
Hasretinden nâra verdim canımı.
Firakından yetim düştüm çöllere
Sararırken müştak oldum allara
O kadar yakınken gonca güllere
Gülistanda hâra verdim canımı.
Umut saldım coşkun akan nehirle
Dost olup da huzur için kahırla
Bade diye gönle dolan zehirle
Deryâdaki sırra verdim canımı.
Bu sevdada hasret kaldım gülmeye
Tomurcukken mahkûm oldum solmaya
Azrail dayanmış canım almaya
Kömür gözlü yâre verdim canımı.
Fena âleminde konup göçerken
Ecel şerbetinden bir tas içerken
Can kuşum bekâya doğru uçarken
Kaçılmayan BİR’e verdim canımı.
Gazi Hüseyin KILBAŞ
Cevap Yaz